Geçen tövbe ettim ama kafam katliam. Çözünürlüğü düşük bir filmi, sırf tarafından sevildiği için izlemek kadar aciz. Aynı sahnelerde ağlamak üzere oturduğun o sandalyeye farklı olduğunu anlayarak kalkmak, dört nala salınmış bir öfke. Ucu bilenmiş bir bıçaktan daha derin yaralar bırakan anılar... Bir annenin bebeğine verdiği sütün sıcaklığını vücudunda barındıracak kadar masum. Öncesinde hareketlerimi kavrayan bir mantığın tetiğinde duran davranışlarım; şimdilerde kendini aşillerine kamçı vururcasına firar ederken izlemekteyim. Sahi sevgilim, sen miydin beni değiştiren?
-Yoksa ben miydim senin eline o kamçıyı veren..?
-Yoksa ben miydim senin eline o kamçıyı veren..?
Yorumlar
Yorum Gönder