Bir Kelebeğin Anatomisi

Ben buyum. Kenar mahallede büyümüş, İllegale bağışıklık kazanmış, Ucuz biralar içmekten keyif almış, Kalem gibi cigara saran, Kravatlı abilerden pek hoşlanmayan, Sokaklardan korkmayan, Ve memurları yürüyüşünden tanıyan.. Ben buyum. Karanlıktan korktuğu için ışıkları kapatan, Kapılmayan telaşına gördüğü kanın, Hem suça meyilli, hem sabıkasız. Ben buyum. İstiklal Cadde'sinde kollarını açıp İsa'lığını ilan eden, Paçalarının çamura bulaşmışlığını seven, Uykusuzluktan kızaran gözlerine aldırış etmeyen, Plansız, Kuralsız.. Kendi başına bir savaşım ben. Solcu eylemiyim. Direnişim. Tanrı'nın bu dünyaya attığı en cesur kazığım. Uçurum çiçeklerini severim, Kapitalist gelir bana kırmızı güller. Orkideler orospulara armağan edilmeli.. Ve intihar edenlerin mezarı başında ceket iliklenmeli.. Ben buyum. Babası tarafından terkedilmiş, Hep terkedilmiş, Cinayetler düşlemiş, Bıçaklar bilemiş.. Bağımsız bağımlı. Hep az konuşmuş, Genelde kaçak.. Umursamaz sa...

Beni üzen bir başka şey de şu ki; Zaman geçtikçe daha az aklıma geldiğini fark ettim, yüzün giderek silikleşmeye başladı. Yüzündeki çizgileri, ayrıntıları unutuyorum. Unutuyorum yavaş yavaş. Garip olansa seni ilk gördüğüm günkü halin hiç değişmiyor zihnimde. Bu da en az gidişin kadar hüzünlü. Sanki bir fotoğraf karesinden ibaretmişsin gibi. Sanki aslında hiç var olmamışsın da, aklım bana boktan bi oyun oynamış gibi. Gerçekten var mıydın sahi? Gerçekten sevmiş miydik? Seni bu son anlatışım insanlara, raydan çıkmak üzereyim. Ben de yanlış yoldayım. Özlüyorum kendimi, ne dokunmaya benzer ne yaşamaya. Öyle bir özlem ki özgürlük gibi duru, yaşamak gibi alev.. Bile isteye sana yandım, beklemem senden yardım. Artık seni de yaktım. Bir parça sevgi uğruna kilometrelere meydan okuyacak kadar cesaretim var artık biliyorum. Ne yanlış ki seni yazdığım yerden siliyorum. .

Büyümek zorunda bırakıldım. Emeklemeden yürümek... Çok zoruma gitti, tonlarca kimsesizdim. Çoğu zaman boşverilmiş olduğuma inandım. Adil olmayan bir kavgaydı hayatım. Büyüdüm, ne de olsa hep yektim. Başka seçeneğim yoktu... Kendimden başka kahrolası gidecek bir yerim... Öfkeliydim. Özlüyordum. Hükmen mağlupdum. Geçmişime terbiyesizlik etmek istiyorum. Saygısızca davranmak, küfür etmek. Hesap sormak. İyi ki doğdun demeyin bana, samimiyetsiz mumlar eşliğinde pastamı gölgeleyen bedenlerinizi çekin benden! İyi ki doğdum! '' Haberiniz yok, ölüyorum.'' Bir de artık gelmesen. Gelme- Sen Kokun değişmişse gelme- sen. Saçlarının arasında dolaşmışsa bir kadının parmakları, gelme-sen Hayallerimizi dünya telaşına değişmişsen gelme! İki yabancıysak artık aynı şehirde... Gelme! Çekip git buralardan. Zaten gerçekten gelmemiştin... Affedersin ama sevgilim, ben sana söyleyecek söz bulamıyorum. Şüphe et benden, şuraya yazdığım şu satırlardan, şüphe et......

Bazen kendimi beş parasız bir eroin bağımlısı gibi hissediyorum; çığlık atmak, bağırmak istiyorum. Yokluğunu çektiğim şey her neyse, o bulunup bana getirilene kadar bağırmak... Olmuyor. Ne yazık ki olmuyor! Yazıklar olsun ki olmuyor! Anneme söyleyin iyiyim ben. Yani biraz sahipsizim. Ara sıra midem bulanıyor, elimi ağzıma tutup klozete diz çöküyorum. Klozetin önünde eğilmek aşağılıyor biraz beni. Utanıyorum... Ama iyiyim. Biraz da teşekkür ederim beni sevmediğin için. Mesela kimse seni sevmiyorken rezil olmak daha güzel. Beni rezil ettiğin için teşekkür ederim. :)

Kaybolmuş gibi hissetmemi gidişinle bağdaştırıyorum hep. Eksiliyorum. Bilemiyorum ellerimi nereye koyacağımı. Galiba dayanamıyorum. Gitme! Sen gidince kardeşliğini unutuyor halklarım; Savaş ortasında kalıyorum; Vuruluyorum; Yaralanıyorum... Eğer becerebilseydim; bir an delirebilseydim, gösterirdim sana sen gidince kanser olan yanlarımın dökülen saçlarını. Nasıl da acıtıyor olduğunu, gözyaşlarımın yanaklarımı... Kaybettiğimi umudumun bekaretini... Gitme! Yurdum olan adına, mülteci hissediyorum. Bu kadar çok düşmüş olmasaydın, daha güçlü kalkardın ayağa... Biliyorsun! Çaresi yok en çok buna yanıyorsun. Anlıyorsun, korkuyorsun. Öyle çok yormuş oluyor ki seni. Ve öyle eksiltmiş. Masumiyetine ateş edilmiş gibi hissediyorsun. Kimse onu senin kadar sevemez. Vazgeçerken, en çok buna üzülüyorsun..!

Kandırma kendini! Birinin içinde, bütün hücrelerinde, yüreğinin her köşesinde olması demek onun var olduğu anlamına gelmez. Birisi gitmişse; gitmiştir! Yoktur artık... Bitmiştir..! -f.i